İlimiz ve ülkemiz için tarım en temel sektörlerin başında geliyor. Çünkü girdi verip etkileşim halinde olduğu sektörler ve ekmek yiyenlerin sayısı düşünüldüğünde tarım bizim için vazgeçilmez. Bu bilinçle hareket etmeliyiz çünkü tarım sektöründen ekmek yiyenleri fideci, plastik örtü satan esnaf, ziraatçi, komisyoncu, tüccar, belediye, kantarcı, kamyoncu, pazarcı, manav, ayakçı, işçi, nalbur, tohum şirketi, petrolcü, oduncu, kömürcü vb. diye uzatmak mümkün.
Peki hem ilimizde hem de ülkemizde tarım sektörüne hak ettiği önem, değer, teşvik veriliyor mu?
Tarım potansiyelimizin farkında mıyız?
Evde kaldığımız bu günlerde balkonların çoğu sebze bahçesine dönüştü. Marullar, soğanlar, pırasalar büyürken yeni fideler de küçük kaplarda sırasını bekliyor. Ülkecek balkonda üretime başladık. Genlerimizde var üretmek. Atalarımızdan geliyor. İlk insandan beri ürettik. Hayatta kalmak için üretmek zorundayız, ithal etmek bir yere kadar. Zira 'taşıma suyla değirmen dönmez' değil mi?
Peki içinde bulunduğumuz bu salgın günlerinde potansiyeli çok yüksek olan tarım sektörü için merkezi ve yerel yönetimler ne yaptı, ne gibi önlemler aldı?
Sektörün içinde yer alanlar ve sektör temsilcilerine göre devlet bu konuda beklenilen önlem ve tedbirleri almadı. Zorda olan tarım sektörü daha da zorlanmaya, hatta üretmemeye başladı. Daha fazla borca girmemek için üretimi terk ettiğini söyledi.
Peki çiftçi desteklenmez ve arkasından da üretim durursa ne olacak?
Üretim durmasın diye sokağa çıkma kısıtlaması uygulandığı günlerde çiftçiler muaf tutuldu.
Sektör için bu yeterli bir çözüm mü?
Üretim için çalışmak ve dışarı çıkmak zorunda kalan çiftçiler ve işçiler risk altında değil mi? Onlara virüs uğramaz mı?
Sadece kısıtlamadan muaf olması yeterli mi?
Sektörün, çiftçinin yaşadığı sorunların da çözülmesi gerekmez mi?
Zira diğer sektörler gibi tarım sektörü de salgın günlerinden nasibini aldı. Bir zamanlar kendi kendine yetebilen ender ülkeler arasındaydık, şimdi terk edilmiş tarım arazileri ve kapanan fabrikaları ile tarımda ithalatçı konumuna geldik. Bir takım politikalar uğruna.
Hem ilimiz hem ülkemiz için ivedilikle tarım sektörüne eğilinmeli ve bu konuda projeler üretilmeli. Söz konusu projeler de hızlıca uygulanmalı. Aksi halde açlığa doğru gidiyoruz. Üretimsizliğin getirdiği açlık ve fakirlik de bizi her türlü hastalık ve salgın karşısında savunmasız ve çaresiz bırakır. Zira bilim insanları sağlıklı olmak ve sağlıklı kalabilmek için dengeli beslenmenin öneminden bahsediyor. Hal böyle olunca fakirleşmemek ve aç kalmamak için lokomotif sektör olan tarım ivedilikle ayağa kaldırılmalı, hem de hemen. Yoksa potansiyelimiz heba olup gidecek. Potansiyelimiz deyince örneğin nohutun bizim coğrafyamızdan çıkıp dünyaya yayıldığını biliyor muydunuz?
Peki ne yapılmalı?
Tarım ürünlerinde öncelikle üreticiden çıktıktan sonra pazarlama aşamasında aslan payının peşinde olanlar itibariyle tüccar, komisyoncu vb. ayağında nihai zararı üretici ve tüketici çekiyor. Bunun da yasalarla bir düzene getirilmesi gerekiyor. Aksi halde salgın ve Ramazan Ayı'nı bahane edenler çarşıda ve pazarda sebze ve meyveleri uçuk fiyatlarla satmaya devam edecekler.
Yerelde de üreticilerin bilinçlendirilmesi gerekiyor. Örneğin Datça'da ekilebilir, üretim yapılabilir tarım arazileri hızla yerleşim alanlarına dönüştü. Adeta bir katliam yaşandı. Yasaktı, ama bu yasaklar bir şekilde delindi. Ekilip biçilecek yer kalmadığı gibi bilinçsiz uygulamalarla da topraklar verimsizleşti, çoraklaştı.
Diğer taraftan tarımda girdi maliyetleri de çok yüksek ve üreticiyi ciddi oranda zorluyor. Çiftçiyi, üreticiyi rahatlatacak düzenlemeler gerekiyor.
Dünya da artık tarıma yöneliyor, örneğin IBM, Google gibi bilişimle uğraşan firmalar da tarım sektöründe yer almaya başladı.
Neden?
Artık tarımın insanlık için ne kadar kıymetli olduğunu siz düşünün. Temiz gıda, sağlıklı tarım, arkasından da kooperatifleşme ile tarım sektörü, çiftçi ayağa kalkar, il ayağa kalkar, ülke ayağa kalkar.
Azıcık çaba.
Sevgiyle...
